Wydarzenia

Święcenie pokarmów

8. kwietnia, 2023Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania Święcenie pokarmów została wyłączona

Tradycją Wielkiej Soboty jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych: chleba – na pamiątkę tego, którym Jezus nakarmił tłumy na pustyni; mięsa – na pamiątkę baranka paschalnego, którego spożywał Jezus podczas uczty paschalnej z uczniami w Wieczerniku oraz jajek, które symbolizują nowe życie.

Święcenie pokarmów – Dom Ludowy Niegłowice

Wielki Piątek 2023

7. kwietnia, 2023Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania Wielki Piątek 2023 została wyłączona

Liturgia Wielkiego Piątku upamiętnia tajemnicę naszego zbawienia: Męki i Śmierci Chrystusa. Na drzewie krzyża zawisło zbawienie świata – Jezus, który na swoje ramiona wziął grzechy nas wszystkich. Z ran Jezusa wypłynęła krew i woda. Są one niczym strumienie łaski, które rozlewają się na cały świat, zanurzając wszystkich ludzi w zdroju miłosierdzia.

Zgodnie z tradycją pierwszych wieków, w Wielki Piątek Kościół nie sprawuje Eucharystii. Nabożeństwo Wielkopiątkowe rozpoczyna się Liturgią Słowa, w której naczelne miejsce zajmuje opis Męki Pańskiej. Po homilii następuje wyjątkowo uroczysta modlitwa powszechna, w której staramy się nie zapomnieć o nikim, bo wszystkich obmyła drogocenna Krew Jezusa przelana na krzyżu.

Punktem szczytowym całej liturgii jest adoracja Krzyża i wspólna Komunia święta. Zgodnie ze zwyczajem na zakończenie nabożeństwa, Ciało Jezusa Chrystusa, które na zawsze pozostanie gwarancją naszego wyzwolenia z niewoli grzechu i śmierci, zostanie uroczyście przeniesione do Grobu. Z sercem pełnym uwielbienia przychodźmy do Pana, który samego siebie wydał dla naszego zbawienia.

Wielki Czwartek 2023

6. kwietnia, 2023Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania Wielki Czwartek 2023 została wyłączona

Ustanowienie Kapłaństwa i Eucharystii-Życzenia dla Kapłanów

6. kwietnia, 2023Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania Ustanowienie Kapłaństwa i Eucharystii-Życzenia dla Kapłanów została wyłączona

Wielki Czwartek to wspomnienie Ostatniej Wieczerzy Pańskiej, dzień ustanowienia sakramentów Eucharystii i Kapłaństwa. W sposób szczególny kierujemy dzisiaj nasze myśli w stronę kapłanów, przede wszystkim tych posługujących w naszej parafii, a także kapłanów Rodaków.

Czcigodni Kapłani!

Dziękujemy Wam za to, że odpowiedzieliście na głos Chrystusa i jesteście obecni pośród nas. Dziękujemy za każdą Eucharystię, spowiedź, modlitwę, za wszystkie udzielone sakramenty, dobre słowo.

Życzymy wielu życzliwych serc ludzkich, radości z pełnionej posługi kapłańskiej, mocy Ducha Świętego. Niech Najświętsza Maryja Panna otacza Was matczyną miłością i opieką, a Jezus Chrystus zawsze błogosławi w Waszym apostolskim powołaniu.

Szczęść Boże!

 

Parafialna Droga Krzyżowa z Janem Pawłem II

3. kwietnia, 2023WydarzeniaMożliwość komentowania Parafialna Droga Krzyżowa z Janem Pawłem II została wyłączona

W Niedzielę Palmową 2 kwietnia 2023 r. odbyła się Droga Krzyżowa ulicami naszej parafii .
W tym roku przybrała ona szczególną formę. 

Licznie zgromadzeni parafianie i goście nie tylko mogli rozważać wydarzenia związane z Męką Chrystusa, ale także oddać hołd św. Janowi Pawłowi II. Nasze nabożeństwo było wyrazem solidarności i świadectwa przywiązania do papieża Polaka.
 

Panie, Jezu Chryste, który pozwoliłeś, aby chwała Twojego Krzyża zajaśniała w życiu i śmierci Papieża Jana Pawła II, spraw, abyśmy i my jak on umieli przyjmować krzyże i cierpienia i nie lękali się kroczyć drogą do świętości, kierując się znakami i słowami, które on nam pozostawił, a w chwili śmierci mogli powtórzyć za nim: Totus Tuus. Amen

Przy dźwięku dzwonów wydarzenie zakończyło się Apelem Maryjnym przy krzyżu misyjnym.

Serdecznie dziękujemy wszystkim którzy mimo deszczu i chłodu uczestniczyli w Drodze Krzyżowej.
Daliśmy radę!!!
 

Niedziela Palmowa 2023

2. kwietnia, 2023Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania Niedziela Palmowa 2023 została wyłączona

Niedziela Palmowa to inaczej Niedziela Męki Pańskiej, która rozpoczyna Wielki Tydzień prowadzący do obchodów Wielkanocy, czyli święta Zmartwychwstania Pańskiego.

Uroczyste msze w niedzielę palmową rozpoczynają się od obrzędu poświęcenia palm i procesji do kościoła. To zwyczaj urządzenia procesji upamiętniającej wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy. Kapłan w Niedzielę Palmową ma szaty czerwone, a procesja ma charakter triumfalny.

Parafialne i szkolne Rekolekcje Wielkopostne 2023

11. marca, 2023Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania Parafialne i szkolne Rekolekcje Wielkopostne 2023 została wyłączona

W dniach 19-22 marca 2023 roku odbyły się w naszej parafii Rekolekcje Wielkopostne – parafialne oraz szkolne. Poprowadził je dla nas ks. Jerzy Makul MS.

Podczas kilku dni duchowych rozważań mogliśmy doświadczyć głębokiej refleksji i przygotować się na spotkanie ze Zmartwychwstałym Chrystusem. Był to święty czas zasłuchania, by na nowo odnaleźć Boga, drugiego człowieka i siebie. Swoje nauki mieli zarówno starsi jak i dzieci.

Księdzu Jerzemu składamy serdeczne podziękowania za wygłoszone nauki, za trud i ofiarowany czas, za wszelkie dobro, którego doświadczyliśmy, a przede wszystkim za czas szczególnej, osobistej refleksji nad Słowem Bożym.

Życzmy obfitości tych łask, które są najbardziej potrzebne na kapłańskiej drodze. Niech wszyscy, spotkani ludzie, obdarzą życzliwością i dobrocią, a Wszechmogący Bóg niech każdego dnia rozpromienia swe oblicze, darząc łaską i pokojem.

Wdzięczni za ten czas rekolekcji zapewniamy o naszej modlitewnej pamięci.

Szczęść Boże!

 

 

W ostatnich dniach rekolekcji odbyła się również peregrynacja figury Matki Bożej Fatimskiej do naszej parafii. Wędrówka figury rozpoczęła się w parafii Miłosierdzia Bożego w Jaśle rok temu. Wydarzenie to związane jest z 30. rocznicą powołania do istnienia diecezji rzeszowskiej.

 

Rozpoczęliśmy czterdziestodniowy czas Wielkiego Postu

23. lutego, 2023Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania Rozpoczęliśmy czterdziestodniowy czas Wielkiego Postu została wyłączona

W Środę Popielcową rozpoczęliśmy czterdziestodniowy czas Wielkiego Postu, czas pokuty, odwrócenia się od grzechu i ponownego nawrócenia.

Postarajmy się dobrze wykorzystać rozpoczęty okres i poprzez modlitwę, post oraz jałmużnę, a także udział w nabożeństwach przygotujmy się na Wielką Noc Zmartwychwstania.

Zapraszamy do uczestnictwa w nabożeństwach wielkopostnych w naszej parafii:

Droga Krzyżowa – w piątki o godz. 18.00 i Msza św.

Gorzkie Żale – w niedziele o godz. 15.00 i Msza św.

Relacja wideo

XXXI ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO

11. lutego, 2023Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania XXXI ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO została wyłączona

We wspomnienie Matki Bożej z Lourdes Kościół obchodzi Światowy Dzień Chorego. Ustanowił go w 1992 r. papież Jan Paweł II, aby w tym dniu Kościół oddał się modlitwie, refleksji i dostrzeżeniu miejsca tych, którzy cierpią na duszy i na ciele.

 

 

ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO NA XXXI ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO

(11 lutego 2023 r.)

„Miej o nim staranie”
Współczucie jako synodalna realizacja uzdrowienia

Drodzy bracia i siostry!

Choroba jest częścią naszego ludzkiego doświadczenia. Może jednak stać się czymś nieludzkim, jeśli jest przeżywana w izolacji i opuszczeniu, jeśli nie towarzyszy jej troska i współczucie. Gdy podążamy naprzód wspólnie, czymś normalnym jest to, że ktoś może poczuć się źle, że będzie musiał się zatrzymać z powodu zmęczenia lub jakiegoś zdarzenia po drodze. To właśnie wówczas, w tych chwilach, widać, jak idziemy: czy jest to rzeczywiście podążanie razem, czy też idziemy tą samą drogą, ale każdy na własną rękę, dbając o swoje interesy i pozwalając, aby inni „dali sobie radę”. Dlatego w ten XXXI Światowy Dzień Chorego, w trakcie trwającego procesu synodalnego, zapraszam was do refleksji nad tym, że właśnie poprzez doświadczenie słabości i choroby możemy nauczyć się podążać razem zgodnie ze stylem Boga, który jest bliskością, współczuciem i czułością.

W Księdze Proroka Ezechiela, w wielkiej wyroczni, która stanowi jeden z głównych punktów całego Objawienia, Pan mówi w następujący sposób: „Ja sam będę pasł moje owce i Ja sam będę je układał na legowisko – wyrocznia Pana Boga. Zagubioną odszukam, zabłąkaną sprowadzę z powrotem, skaleczoną opatrzę, chorą umocnię, […] będę pasł sprawiedliwie” (34, 15-16). Doświadczenie zagubienia, choroby i słabości stanowi oczywiście część naszej drogi: nie wykluczają nas z Ludu Bożego, przeciwnie, wprowadzają nas w centrum uwagi Pana, który jest Ojcem i nie chce stracić po drodze nawet jednego ze swoich dzieci. Chodzi więc o to, by uczyć się od Niego, aby naprawdę być wspólnotą, która podąża razem, zdolną do tego, by nie dać się zarazić kulturą odrzucenia.

Jak wiecie, encyklika Fratelli tutti proponuje zaktualizowane odczytanie przypowieści o dobrym Samarytaninie. Wybrałem ją jako element kluczowy, jako punkt zwrotny, aby móc wyjść z „cienia zamkniętego świata” i „myśleć o stwarzaniu świata otwartego” (por. nr 56). Istnieje bowiem głębokie powiązanie między tą przypowieścią Jezusa a wieloma sposobami, jakimi neguje się dzisiaj braterstwo. W szczególności fakt, że osoba pobita i okradziona zostaje porzucona przy drodze, ukazuje stan, w którym pozostawiono zbyt wielu naszych braci i sióstr w chwili, gdy najbardziej potrzebują pomocy. Nie jest łatwo odróżnić, które ataki na życie i jego godność wynikają z przyczyn naturalnych, a które są spowodowane niesprawiedliwością i przemocą. Istotnie, poziom nierówności i dominacja interesów wąskiego grona osób dotyka obecnie każdego środowiska ludzkiego w takim stopniu, że trudno uznać jakiekolwiek doświadczenie za „naturalne”. Wszelkie cierpienie odbywa się w „kulturze” i pośród jej sprzeczności.

Ważne jest tu jednak rozpoznanie stanu samotności, opuszczenia. Chodzi o okrucieństwo, które można przezwyciężyć wcześniej niż jakąkolwiek inną niesprawiedliwość, ponieważ – jak opowiada przypowieść – do jego wyeliminowania wystarczy chwila uwagi, wewnętrzny ruch współczucia. Dwóch przechodniów, uważanych za osoby religijne, widzi rannego i nie zatrzymuje się. Jednak trzecia, Samarytanin, będący obiektem pogardy, jest poruszony współczuciem i zajmuje się tym nieznajomym przy drodze, traktując go jak brata. Czyniąc to, nawet o tym nie myśląc, zmienia stan rzeczy, stwarza świat bardziej braterski.

Bracia, siostry, nigdy nie jesteśmy gotowi na chorobę. A często nawet do przyznawania się, że jesteśmy coraz starsi. Boimy się bezbronności, a wszechobecna kultura rynkowa popycha nas do tego, by jej zaprzeczać. Dla kruchości nie ma miejsca. A zło, wdzierając się w nasze życie i atakując nas, powala nas nieprzytomnych na ziemię. Może się więc zdarzyć, że inni nas opuszczą, albo że wydaje nam się, iż musimy ich porzucić, aby nie czuć wobec nich ciężaru. Tak zaczyna się samotność i zatruwa nas gorzkie poczucie niesprawiedliwości, dla której nawet Niebo zdaje się zamykać. Rzeczywiście, trudno nam trwać w pokoju z Bogiem, gdy niszczy się nasze relacje z innymi i z samymi sobą. Dlatego tak ważne jest, także w odniesieniu do choroby, aby cały Kościół skonfrontował się z ewangelicznym przykładem dobrego Samarytanina, aby stać się wartościowym „szpitalem polowym”: jego misja bowiem, zwłaszcza w okolicznościach historycznych, które przeżywamy, wyraża się w sprawowaniu opieki. Wszyscy jesteśmy delikatni i wrażliwi; wszyscy potrzebujemy tej współczującej uwagi, która potrafi się zatrzymać, zbliżyć, uzdrowić i podnieść. Sytuacja, w jakiej znajdują się chorzy jest więc apelem, który przerywa obojętność i spowalnia krok tych, którzy idą naprzód, jakby nie mieli sióstr i braci.

Światowy Dzień Chorego nie wzywa bowiem jedynie do modlitwy i bliskości z cierpiącymi; ma również na celu uwrażliwienie Ludu Bożego, instytucji służby zdrowia i społeczeństwa obywatelskiego na nowy sposób wspólnego podążania naprzód. Przytoczone na początku proroctwo Ezechiela zawiera bardzo surowy osąd priorytetów tych, którzy sprawują nad ludźmi władzę ekonomiczną, kulturalną i wykonawczą: „Nakarmiliście się mlekiem, odzialiście się wełną, zabiliście tłuste zwierzęta, jednakże owiec nie paśliście. Słabej nie wzmacnialiście, o zdrowie chorej nie dbaliście, skaleczonej nie opatrywaliście, zabłąkanej nie sprowadziliście z powrotem, zagubionej nie odszukiwaliście, a z przemocą i z okrucieństwem obchodziliście się z nimi” (34, 3-4). Słowo Boże jest zawsze oświecające i aktualne. Nie tylko w oskarżaniu, ale także w tym, co proponuje. Zakończenie przypowieści o dobrym Samarytaninie sugeruje nam bowiem, w jaki sposób realizowanie braterstwa, zapoczątkowane przez spotkanie twarzą w twarz, może być poszerzone na zorganizowaną opiekę. Gospoda, karczmarz, pieniądze, obietnica wzajemnego informowania się o stanie chorego (por. Łk 10, 34-35): to wszystko każe nam myśleć o posłudze kapłanów, pracy personelu służby zdrowia i opieki społecznej, zaangażowaniu członków rodzin i wolontariuszy, dzięki którym każdego dnia, w każdej części świata, dobro przeciwstawia się złu.

Lata pandemii zwiększyły nasze poczucie wdzięczności wobec tych, którzy każdego dnia pracują na rzecz zdrowia i badań. Ale nie wystarczy wyjść z tak wielkiej zbiorowej tragedii poprzez uhonorowanie bohaterów. Covid-19 wystawił na próbę tę wielką sieć naszych umiejętności i solidarności oraz ukazał strukturalne ograniczenia istniejących systemów opieki społecznej. Wdzięczności musi zatem towarzyszyć aktywne poszukiwanie w każdym kraju strategii i środków, aby każdy człowiek miał zagwarantowany dostęp do opieki i podstawowe prawo do zdrowia.

„Miej o nim staranie” (Łk 10, 35) – zaleca gospodarzowi Samarytanin. Jezus powtarza to także każdemu z nas, a na koniec napomina: „Idź, i ty czyń podobnie!”. Jak podkreśliłem we Fratelli tutti, „przypowieść ta ukazuje nam, przy pomocy jakich inicjatyw można odbudować wspólnotę, począwszy od mężczyzn i kobiet, którzy utożsamiają się z kruchością innych, którzy nie pozwalają na budowanie społeczeństwa wykluczenia, ale stają się bliźnimi, podnosząc upadłych i przywracając ich społeczeństwu, aby dobro było wspólne” (n. 67). Istotnie „zostaliśmy stworzeni do pełni, którą można osiągnąć tylko w miłości. Żyć obojętnie w obliczu cierpienia, to nie jeden z możliwych wyborów” (n. 68).

Także 11 lutego 2023 r. patrzymy na sanktuarium w Lourdes jak na proroctwo, lekcję powierzoną Kościołowi w sercu współczesności. Liczy się nie tylko to, co działa i nie tylko ten, kto produkuje. Osoby chore znajdują się w centrum Ludu Bożego, postępując razem z nim jako proroctwo ludzkości, w której każdy jest cenny i nikogo nie wolno odrzucać.

Wstawiennictwu Maryi, Uzdrowieniu Chorych, zawierzam każdego z was, którzy jesteście chorzy; was, którzy opiekujecie się nimi w rodzinie, poprzez pracę, badania naukowe i wolontariat; was, którzy angażujecie się w nawiązywanie osobowych, kościelnych i obywatelskich więzi braterstwa. Wszystkim serdecznie przekazuję moje Apostolskie Błogosławieństwo.

Rzym, u św. Jana na Lateranie, dnia 10 stycznia 2023 roku.

FRANCISCUS

 

Święto Ofiarowania Pańskiego-Matki Bożej Gromnicznej 2 lutego 2023

2. lutego, 2023Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania Święto Ofiarowania Pańskiego-Matki Bożej Gromnicznej 2 lutego 2023 została wyłączona

Dzisiaj wspominamy dzień , w którym Jezus został przedstawiony w Świątyni. W ten sposób nie tylko wypełnił przepisy prawa Starego Testamentu lecz spotkał się ze swoim ludem, który z wiarą Go oczekiwał.

Dzisiaj także przeżywamy 27 Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. To dzień, kiedy w sposób szczególny zwracamy uwagę na świadków obecności Boga w świecie, jakimi są osoby konsekrowane. Osoby konsekrowane dzieląc się bezinteresownie miłością przypominają nam, że nasze życie jest pielgrzymką.
I w tej pielgrzymce ważne jest tylko to, ile pozostawimy dobra w sercu drugiego człowieka.

Pamiętajmy w naszych modlitwach o o. Franciszku, ks. Damianie i s. Agnieszce, którzy pochodzą z naszej parafii.