W dniu dzisiejszym przypada 28 rocznica śmierci długoletniego proboszcza naszej parafii Ks. Alfreda Solarskiego. Pamiętajmy o Nim w naszych modlitwach.
Długoletni proboszcz parafii pw. Matki Bożej Królowej Świata w Jaśle-Niegłowicach, dziekan jasielski, prałat. Urodził się 21 listopada 1918 r. w Ostrowie k. Przemyśla, gdzie też ukończył cztery klasy szkoły podstawowej. Następnie kontynuował naukę w Przemyślu w Szkole Podstawowej im. św. Jana Kantego. W latach 1930 – 1937 uczęszczał do przemyskiego gimnazjum. Po zdaniu w 1937 r. matury wstąpił do Seminarium Duchownego. Jednak II wojna światowa przerwała studia, które później kontynuował w „leśnym seminarium” w Brzozowie. Święcenia kapłańskie przyjął 5 marca 1943 r. z rąk ks. bpa Franciszka Bardy w prowizorycznej kaplicy na strychu willi „Anatolówka” położonej w biskupim lesie w Brzozowie. Po święceniach pracował w parafiach w Dynowie (1943-1947), Nowotańcu (1947), Zarzeczu k. Niska (1947-1948), Łowcach (1948), Połomii (1948-1950).Duże zaangażowanie ks. Solarskiego w służbę ludziom potrzebującym pomocy stało się powodem jego uwięzienia przez UB w Rzeszowie, gdzie był przetrzymywany od 2 września do 7 listopada 1947 r. Pracę w kościele farnym w Jaśle ks. Alfred Solarski rozpoczął 28 marca 1950 r. W listopadzie 1957 r. rozpoczął swoją długoletnią pracę w kościele w Niegłowicach – najpierw jako substytut, a później jako proboszcz, gdy w 1957 roku została erygowana parafia pw. Matki Bożej Królowej Świata. Pełna poświęcenia służba Bogu i ludziom oraz cechy osobowości powodowały powierzanie mu dalszych kościelnych godności. Od 27 listopada 1973 r. pełnił funkcję dziekana jasielskiego. W latach 1978 – 1992 jako archiprezbiter koordynował pracę duszpasterską w ramach dwóch dekanatów jasielskich oraz dekanatu brzosteckiego i żmigrodzkiego. Obowiązki Rejonowego Referenta Duszpasterstwa Rodzin pełnił od 1967 r. W uznaniu zasług ordynariusz diecezji przemyskiej ks. bp Ignacy Tokarczuk 1 września 1975 r. mianował ks. Solarskiego kanonikiem gremialnym Kapituły Kolegiackiej w Brzozowie. Staraniem ks. Solarskiego kościół w Niegłowicach wzbogacił się o nowe dzwony, które noszą imiona: „Maryja”, „Józef – Sebastian”, „Jan Paweł II”. 29 listopada 1992 r. poświęcił je ordynariusz rzeszowski ks. bp Kazimierz Górny. 23 maja 1993 r. ks. prałat Solarski obchodził Złoty Jubileusz Kapłaństwa. Przy bogato ukwieconym ołtarzu, wobec licznie zgromadzonych trzech pokoleń parafian i zaproszonych gości, składał Jubilat Bogu dziękczynną Eucharystię. Wzruszające były wówczas słowa podziękowań i życzeń. Podczas uroczystości widoczna była mocna więź duchowa jaka wytworzyła się pomiędzy księdzem Jubilatem a parafialną społecznością, którą uczył i wychowywał w duchu miłości Boga i ludzi.Na swym duszpasterskim stanowisku pracy ks. Solarski pozostał niemal do ostatnich dni życia. Zmarł 1 marca 1994 r. Został pochowany wśród swoich parafian na niegłowickim cmentarzu. Ks. Alfred Solarski w życiu jasielskiego środowiska, a także w diecezji przemyskiej i rzeszowskiej, był postacią znaczącą i zasłużoną. W kontaktach międzyludzkich cechowała go wielka dobroć, szlachetność serca, uczynność, stanowczość w przestrzeganiu Bożych praw. Te cechy, w połączeniu z dużą skromnością i wyrozumiałością, pomagały mu w inspirowaniu różnych form pracy duszpasterskiej. Najbardziej zaangażowany był w duszpasterstwie rodzin. Formy tej pracy obejmowały: organizowanie konferencji, poradnictwa dla małżeństw, kursów przedmałżeńskich dla narzeczonych oraz konferencji dla młodzieży w celu odpowiedniego przygotowania do życia w rodzinie. Mając kontakt z diecezjalnym ośrodkiem adopcji i Domem Samotnej Matki w Soninie k. Łańcuta skutecznie dopomagał w ratowaniu życia dzieci nienarodzonych. Ściśle współpracował z laikatem. Bardzo owocną była współpraca z jasielskim ośrodkiem redakcyjnym, który podejmował się wydawnictw o tematyce religijnej. Sam prowadził kolportaż książek i prasy katolickiej. Bliskie mu były sprawy muzyki i śpiewu kościelnego. Pomagał wprowadzać nowe formy muzyczne w liturgii kościelnej w myśl postanowień Soboru Watykańskiego II. Zawsze służył sprawie Kościoła. Był inspiratorem utworzenia nowej parafii w Brzyszczkach, gdzie wcześniej uczył religii. Sympatyzował z ruchem „Solidarności” i udzielał mu wielorakiego wsparcia. Kochał Boga i Ojczyznę i im poświęcił trud kapłańskiego życia.
