Środa Popielcowa 2 marca 2022

3. marca, 2022Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania Środa Popielcowa 2 marca 2022 została wyłączona

Środa Popielcowa rozpoczyna 40 dniowy okres Wielkiego Postu. W tym czasie wierni przygotowują się na święta Wielkanocne.

Jest to jednocześnie w całym Kościele katolickim dzień pokuty, w którym obowiązuje zachowanie wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych i postu ilościowego. Tego dnia na Mszy św. kapłan sprawuje obrzęd posypania głów popiołem, który przypomina nam o tym, że mamy podejmować codzienny wysiłek nawrócenia i powrotu do Boga przez modlitwę i sakramenty kościoła.

28 rocznica śmierci Ks. Alfreda Solarskiego.

1. marca, 2022Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania 28 rocznica śmierci Ks. Alfreda Solarskiego. została wyłączona

W dniu dzisiejszym przypada 28 rocznica śmierci długoletniego proboszcza naszej parafii Ks. Alfreda Solarskiego. Pamiętajmy o Nim w naszych modlitwach.

Ks. Solarski Alfred, proboszcz od 1957-1994
Długoletni proboszcz parafii pw. Matki Bożej Królowej Świata w Jaśle-Niegłowicach, dziekan jasielski, prałat. Urodził się 21 listopada 1918 r. w Ostrowie k. Przemyśla, gdzie też ukończył cztery klasy szkoły podstawowej. Następnie kontynuował naukę w Przemyślu w Szkole Podstawowej im. św. Jana Kantego. W latach 1930 – 1937 uczęszczał do przemyskiego gimnazjum. Po zdaniu w 1937 r. matury wstąpił do Seminarium Duchownego. Jednak II wojna światowa przerwała studia, które później kontynuował w „leśnym seminarium” w Brzozowie. Święcenia kapłańskie przyjął 5 marca 1943 r. z rąk ks. bpa Franciszka Bardy w prowizorycznej kaplicy na strychu willi „Anatolówka” położonej w biskupim lesie w Brzozowie. Po święceniach pracował w parafiach w Dynowie (1943-1947), Nowotańcu (1947), Zarzeczu k. Niska (1947-1948), Łowcach (1948), Połomii (1948-1950).Duże zaangażowanie ks. Solarskiego w służbę ludziom potrzebującym pomocy stało się powodem jego uwięzienia przez UB w Rzeszowie, gdzie był przetrzymywany od 2 września do 7 listopada 1947 r. Pracę w kościele farnym w Jaśle ks. Alfred Solarski rozpoczął 28 marca 1950 r. W listopadzie 1957 r. rozpoczął swoją długoletnią pracę w kościele w Niegłowicach – najpierw jako substytut, a później jako proboszcz, gdy w 1957 roku została erygowana parafia pw. Matki Bożej Królowej Świata. Pełna poświęcenia służba Bogu i ludziom oraz cechy osobowości powodowały powierzanie mu dalszych kościelnych godności. Od 27 listopada 1973 r. pełnił funkcję dziekana jasielskiego. W latach 1978 – 1992 jako archiprezbiter koordynował pracę duszpasterską w ramach dwóch dekanatów jasielskich oraz dekanatu brzosteckiego i żmigrodzkiego. Obowiązki Rejonowego Referenta Duszpasterstwa Rodzin pełnił od 1967 r. W uznaniu zasług ordynariusz diecezji przemyskiej ks. bp Ignacy Tokarczuk 1 września 1975 r. mianował ks. Solarskiego kanonikiem gremialnym Kapituły Kolegiackiej w Brzozowie. Staraniem ks. Solarskiego kościół w Niegłowicach wzbogacił się o nowe dzwony, które noszą imiona: „Maryja”, „Józef – Sebastian”, „Jan Paweł II”. 29 listopada 1992 r. poświęcił je ordynariusz rzeszowski ks. bp Kazimierz Górny. 23 maja 1993 r. ks. prałat Solarski obchodził Złoty Jubileusz Kapłaństwa. Przy bogato ukwieconym ołtarzu, wobec licznie zgromadzonych trzech pokoleń parafian i zaproszonych gości, składał Jubilat Bogu dziękczynną Eucharystię. Wzruszające były wówczas słowa podziękowań i życzeń. Podczas uroczystości widoczna była mocna więź duchowa jaka wytworzyła się pomiędzy księdzem Jubilatem a parafialną społecznością, którą uczył i wychowywał w duchu miłości Boga i ludzi.Na swym duszpasterskim stanowisku pracy ks. Solarski pozostał niemal do ostatnich dni życia. Zmarł 1 marca 1994 r. Został pochowany wśród swoich parafian na niegłowickim cmentarzu. Ks. Alfred Solarski w życiu jasielskiego środowiska, a także w diecezji przemyskiej i rzeszowskiej, był postacią znaczącą i zasłużoną. W kontaktach międzyludzkich cechowała go wielka dobroć, szlachetność serca, uczynność, stanowczość w przestrzeganiu Bożych praw. Te cechy, w połączeniu z dużą skromnością i wyrozumiałością, pomagały mu w inspirowaniu różnych form pracy duszpasterskiej. Najbardziej zaangażowany był w duszpasterstwie rodzin. Formy tej pracy obejmowały: organizowanie konferencji, poradnictwa dla małżeństw, kursów przedmałżeńskich dla narzeczonych oraz konferencji dla młodzieży w celu odpowiedniego przygotowania do życia w rodzinie. Mając kontakt z diecezjalnym ośrodkiem adopcji i Domem Samotnej Matki w Soninie k. Łańcuta skutecznie dopomagał w ratowaniu życia dzieci nienarodzonych. Ściśle współpracował z laikatem. Bardzo owocną była współpraca z jasielskim ośrodkiem redakcyjnym, który podejmował się wydawnictw o tematyce religijnej. Sam prowadził kolportaż książek i prasy katolickiej. Bliskie mu były sprawy muzyki i śpiewu kościelnego. Pomagał wprowadzać nowe formy muzyczne w liturgii kościelnej w myśl postanowień Soboru Watykańskiego II. Zawsze służył sprawie Kościoła. Był inspiratorem utworzenia nowej parafii w Brzyszczkach, gdzie wcześniej uczył religii. Sympatyzował z ruchem „Solidarności” i udzielał mu wielorakiego wsparcia. Kochał Boga i Ojczyznę i im poświęcił trud kapłańskiego życia.

Orędzie Ojca Świętego na XXX Światowy Dzień Chorego

10. lutego, 2022Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania Orędzie Ojca Świętego na XXX Światowy Dzień Chorego została wyłączona

Ofiarowanie Pańskie-Matki Bożej Gromnicznej

2. lutego, 2022Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania Ofiarowanie Pańskie-Matki Bożej Gromnicznej została wyłączona

Dzisiaj 2 lutego święto Ofiarowania Pańskiego. Kościół czyni to na pamiątkę ofiarowania przez Maryję i Józefa ich pierworodnego syna, Jezusa, w świątyni jerozolimskiej. W polskiej tradycji jest to też święto Matki Bożej Gromnicznej. W tym dniu przypada także Dzień Życia Konsekrowanego. Siostry i bracia zakonni, podobnie jak Jezus w świątyni Jerozolimskiej, ofiarowują swoje życie na wyłączną służbę Bogu – modlimy się w tym dniu w sposób szczególny za wszystkie osoby życia konsekrowanego oraz o powołania zakonne.

 
Relacja wideo

Komunia, uczestnictwo i misja w życiu osób konsekrowanych

List Przewodniczącego Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego na Dzień Życia Konsekrowanego 2.02.2022 r.

Życie konsekrowane jako dar Boga Ojca udzielony jego Kościołowi za sprawą Ducha Świętego, od samego początku jest drogą specjalnego naśladowania Jezusa Chrystusa (por. VC 1). Osoby konsekrowane żyjąc na ziemi, pragną mieć wzrok utkwiony w niebo. Poprzez ewangeliczne rady: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, pokazują nam, że choć jesteśmy zanurzeni w doczesności, to celem naszego życia jest Królestwo Niebieskie. Oddając się do dyspozycji Chrystusa w Jego Kościele, stają się dla nas braćmi i siostrami, kimś bardzo bliskim. Modlą się za nas i służą nam w przeróżnych dziełach apostolskich, uczestnicząc

w ten sposób w naszej codzienności. Patrząc na siostry zakonne, ojców i braci, na dziewice konsekrowane, wdowy i pustelników możemy powiedzieć – «są to ludzie Boga».

Życie konsekrowane – jak pisze św. Jan Paweł II – ma wielkie znaczenie właśnie dlatego, że wyraża nieograniczoną bezinteresowność i miłość, co jest szczególnie doniosłe zwłaszcza w świecie zagrożonym przez zalew spraw nieważnych i przemijających. Gdyby zabrakło tego konkretnego znaku, należałoby się obawiać, że miłość ożywiająca cały Kościół ostygnie, że zbawczy paradoks Ewangelii straci swą ostrość, że «sól» wiary zwietrzeje w świecie ulegającym sekularyzacji (VC 105).

Dziś w Uroczystość Ofiarowania Pańskiego obchodzimy kolejny Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Jest to okazja, by choć na chwilę spojrzeć na życie naszych braci i sióstr, by podziękować za dar ich powołania.

Wspólnota – drogą do komunii z innymi

W dzisiejszej Ewangelii jesteśmy świadkami jak Maryja i Józef przybywają do Świątyni Jerozolimskiej, by ofiarować Jezusa. Tam spotykają Symeona, człowieka prawego i pobożnego oraz prorokinię Annę, wdowę podeszłą w latach. Symeon i Anna reprezentują wszystkich, którzy wiernie i wytrwale oczekują spełnienia Bożej obietnicy. Ich wierność zostaje nagrodzona – Duch Święty pozwala im rozpoznać w małym Dziecku obiecanego Mesjasza. W ten sposób wokół Jezusa tworzy się szczególna wspólnota – wspólnota jedności ducha, do której i my, przez wiarę, jesteśmy zaproszeni.

Osoby konsekrowane stylem swego życia pokazują nam, że wspólnota jest wielkim darem dla każdego człowieka. W tej wspólnocie istotne miejsce zajmuje postawa czuwania i oczekiwania. Ten bowiem, kto kocha, ten czuwa, a ten kto czuwa, oczekuje nadejścia ukochanej osoby. Wspólnota żyjąca miłością, nie zatrzymuje się w drodze. Jest to wspólnota, która zmierza w określonym celu, tym celem jest życie wieczne. W jej tworzeniu ważny jest wzajemny szacunek, otwartość i zrozumienie. Dzięki temu rodzi się komunia jedności w wierze, jedności w nadziei i jedności w miłości. Ta jedność sprawia, że każdy czuje się potrzebny i obdarzony miłością; w tej wspólnocie nikt nie jest wykluczony. Jest ona nieustannym przechodzeniem od ja do Ty i od Ty do my.

Wiemy doskonale, że nie jest łatwo dziś budować jedność, a zwłaszcza gdy doświadczamy tak wielu podziałów w naszych rodzinach, społeczeństwie i świecie. Osoby konsekrowane pokazują nam, że mimo wszystko jesteśmy w stanie budować jedność, o ile Chrystus staje się centrum naszego życia. Tak jak w Świątyni, Dziecię Jezus połączyło wiele pokoleń, tak i dziś może się to dokonywać w naszych ludzkich spotkaniach. Od nas jednak zależy, czy przyjmiemy drugiego człowieka, z całą jego historią życia… Oby dla nikogo nie zabrakło miejsca w gospodzie naszego serca.

Zaangażowanie – uczestnictwem w codzienności

Ofiarowanie Pańskie w swej duchowej głębi wyraża się w znakach zewnętrznych i jest świadomym zaangażowaniem w rzeczywistość przeżywanej wiary we wspólnocie. Święta Rodzina składa w ofierze dwa gołębie, jako znak wypełnienia Prawa, które mówiło, że każde pierworodne dziecko płci męskiej ma być ofiarowane Bogu (por. Kpł 12, 1-8). Ich przyjście do Świątyni to nie tylko bierna obecność ale świadome uczestnictwo i zaangażowanie w życie wspólnoty. Jak mówi św. Jakub Apostoł: wiara bez uczynków jest martwa (Jk 2,26). Potrzeba zatem i naszego ludzkiego zaangażowania w życie Kościoła, naszego współdziałania, by mogło dokonać się dzieło Boże.

Osoby zakonne ślubują żyć według trzech rad ewangelicznych: czystości, ubówstwa i posłuszeństwa. Czystość, jest wyrazem prawdziwej miłości, ubóstwo – znakiem wolności od różnego rodzaju form zniewolenia, zaś posłuszeństwo oznacza dyspozycyjność dla miłości. Dziś gdy coraz bardziej wydajemy się być zatopieni w doczesności, nabierają one szczególnego znaczenia. Rady ewangeliczne są wyrazem całkowitego oddania i zawierzenia Bożej Opatrzności swoich planów i swojego życia. W ten sposób konsekrowani wiążą się w ścisły sposób ze wspólnotą Kościoła, którą ubogacają swoimi charyzmatami.

Misja – posłaniem w pokoju Chrystusa

Siostry, ojcowie i bracia, żyjący w różnych formach życia konsekrowanego pokazują nam jak podejmować czynną współpracę w przemianę tego świata. Przeżywając swoją konsekrację w świecie i w łączności ze światem, starają się na podobieństwo zaczynu przepoić wszystko duchem ewangelicznym dla umocnienia i wzrostu Ciała Chrystusowego. Czynią to poprzez osobiste świadectwo chrześcijańskiego życia (VC 32). W ten sposób starają się przybliżyć obraz Boga jako Ojca, który zatroskany jest o swoje dzieci. Dzięki temu Bóg staje się coraz bardziej znany i kochany.

Posłaniem osób konsekrowanych jest nieustanne przypominanie nam, że doczesność nie jest celem ale drogą prowadzącą do celu – życia wiecznego. Ich powołanie i misja, to odpowiedź miłości ludzkiej, na miłość Bożą. Tej miłości potrzebujemy dziś, gdy doświadczamy zagubienia duchowego, niepewności jutra i cierpienia tak wielu naszych sióstr i braci. Stąd też wspólnoty życia konsekrowanego są posłane, by ukazywać wartość chrześcijańskiego braterstwa, którego fundamentem jest uzdrawiająca moc Ewangelii.

Zakończenie

Drodzy bracia i siostry, niech zakończeniem naszego rozważania z okazji Światowego Dnia Życia Konsekrowanego będą słowa św. Jana Pawła II: Kościół pod żadnym pozorem nie może wyrzec się życia konsekrowanego, ponieważ ukazuje ono wyraziście jego szczególną naturę oblubieńczą. To z niego rodzi się zapał i moc głoszenia Ewangelii całemu światu. Potrzebni są bowiem ludzie, którzy będą ukazywać ojcowskie oblicze Boga i macierzyńskie oblicze Kościoła, którzy będą umieli zaryzykować własnym życiem, aby inni mieli życie i nadzieję. Kościół potrzebuje osób konsekrowanych, które zanim podejmą służbę w takiej czy innej sprawie pozwalają się przemienić Bożej łasce i stosują się całkowicie do nakazów Ewangelii (VC 105).

Prośmy zatem dobrego Boga, by nigdy nie zabrakło powołań do życia konsekrowanego. Tym zaś którzy zostali obdarzeni łaską powołania i podążają drogą rad ewangelicznych niech towarzyszy wierna miłość – aż do końca.

+ Jacek Kiciński CMF

Przewodniczący Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego KEP

Uroczystość Objawienia Pańskiego 6 stycznia 2022

6. stycznia, 2022Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania Uroczystość Objawienia Pańskiego 6 stycznia 2022 została wyłączona

Relacja wideo

Pasterka 2021

25. grudnia, 2021Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania Pasterka 2021 została wyłączona

Takiej choinki nie powstydziliby się nawet w Watykanie

11. grudnia, 2021Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania Takiej choinki nie powstydziliby się nawet w Watykanie została wyłączona

Turnieju piłki nożnej halowej

2. grudnia, 2021Parafia, WydarzeniaMożliwość komentowania Turnieju piłki nożnej halowej została wyłączona

Uroczystość Wszystkich Świętych

2. listopada, 2021WydarzeniaMożliwość komentowania Uroczystość Wszystkich Świętych została wyłączona

1 listopada 2021 roku w dniu Wszystkich Świętych na miejscowym cmentarzu o godz. 14:00 odbyła się uroczysta Msza św. w  intencji zmarłych. Przewodniczył jej ks. Proboszcz Leszek Saczek, a homilię wygłosił ks. Władysław Depa – proboszcz z parafii Miłosierdzia Bożego w Jaśle w koncelebrze brał udział ks. Krzysztof Cieśla – katecheta z parafii Miłosierdzia Bożego. Po Eucharystii odbyła się procesja między alejkami cmentarza gdzie modliliśmy się za zmarłych.

Uroczystość Wszystkich Świętych to wyjątkowy dzień w liturgii Kościoła i naszej polskiej tradycji. Wszystko w tym dniu wyraża miłość do Świętych, którzy łączą się z nami w tajemnicy świętych obcowania; pamięć o tych, którzy odeszli, a których groby odwiedzamy oraz nadzieję zbawienia tych, którzy żyją na ziemi.

Dziękujemy wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do uświetnienia uroczystości Wszystkich Świętych.

 
Relacja wideo