„Szukać szczęścia, szukać celu życia chciałem,

Gdy na drodze mej stanąłeś Boże mój

Co się ze mną wtedy stało nie wiedziałem

Jedno wiem, żeś Ty mnie znalazł, jestem Twój.”

 

„Jak piękne są stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę” (Rz 10,15)
 

Księża zwiastują dobrą nowinę idąc za Chrystusowym powołaniem,

poświęcając mu całe swoje życie. Księża wypełniają niezwykłą misję, której nikt inny wypełnić nie może.

 

Drogi Jubilacie!
 
Dobry Bóg okazał Ci miłość swoją, której głębi nie możesz pojąć sam.
Dał skosztować Ci słodyczy swojej bliskości, zachwytu Chrystusem
i potrzebę pójścia za Nim jako najwyższą wartość i jedyne bogactwo,
dla którego warto poświęcić życie na drodze wiary i powołania.
Zostawiłeś wszystko i poszedłeś za Nim.

Już trzydzieści lat minęło jak jeden piękny dzień.

Niech dar kapłaństwa trwa, niech go nie zmąci cień.

Niezwykłą misję tą wypełnić przyszło Ci

Z radością czynisz to przez wszystkie swoje dni.

 

Nasz Szanowny Jubilat

 

Niniejszą poezję dedykuję wspaniałemu Jubilatowi

Naszemu Drogiemu Księdzu Proboszczowi.

W dniu tak niezwykłej uroczystości

Składamy wyrazy podziękowania i wdzięczności.

 

Nasz Ksiądz w młodości poszedł za serca głosem

Sam Pan Bóg pokierował Jego ziemskim losem.

Przez pewien czas inna przyszłość się zapowiadała.

Nic z tego, bo Boża miłość do serca Jego spływała.

 

Ksiądz Leszek to człowiek z krwi i kości

Miał swoje potrzeby, marzenia i słabości,

Ale myśli o powołaniu przechyliły szalę,

Sprawiały wielką radość i przebrały miarę.

 

Ziarno powołania w sercu powoli dojrzewało

A pozytywnych myśli o Bogu ciągle przybywało.

Pójdź za mną! W pamięci mocno się zakotwiczyło,

Obrało właściwy kierunek i bardzo ważne było.

 

Tak więc Ksiądz całe swoje życie poświęca Bogu.

Postanawia o tym stojąc na życia progu.

Nie każdy może sobie na to pozwolić

Musi mieć Boską iskrę, żeby się tym zadowolić.

 

W sercu Leszka taka iskra mocno się zapaliła

Która do święceń kapłańskich Go doprowadziła.

Nasz Jubilat święcenia kapłańskie ze wzruszeniem otrzymuje,

Do służby Bogu i ludziom się angażuje.

 

Nie pierwszą już parafię Niegłowice obejmuje,

Jest gotowy czynić dobro, bo tak swą pracę pojmuje.

Kościół to Jego żywioł, czystością aż się świeci.

Wprowadza piękne nabożeństwa, uczy religii dzieci.

 

Homilie są wzruszające, do serc wiernych przemawia,

A pięknym, donośnym śpiewem imię Boże rozsławia.

„Pańskie oko konia tuczy” – ma taką zasadę.

Jest świetnym organizatorem, wszystkiemu daje radę.

 

Te wszystkie starania czyni na chwałę Bożą

Z uśmiechem każdego wita, nikogo nie zbywa,

A patronka kościoła Matka Boża Królowa Świata

Strzeże Go i płaszczem matczynym okrywa.

 

W czerwcu roku dwa tysiące dwudziestego,

Mija ważna rocznica Jubileuszu Perłowego.

30 lat mija jak Pan Bóg do Leszka rzekł

„Obieram Cię pasterzem byś moje owce strzegł.”

 

Z okazji tej niezwykłej i wzruszającej uroczystości

Życzymy naszemu Drogiemu Księdzu Bożej mądrości.

Dużo zdrowia dobrego, błogosławieństwa Bożego,

A w posłudze duszpasterskiej darów Ducha Świętego.

 

Drogi Księże Jubilacie – nasz Proboszczu Kochany

Za Twoje dla ludzi i kościoła nieustanne staranie,

Ślę Ci tą poezją w imieniu wszystkich parafian

Piękne i z serc płynące podziękowanie.

 

Nasz Szanowny Jubilat przed trzydziestu laty

otrzymał niezwykły dar Bożej miłości,

dar kapłaństwa, który trwa do dziś i aby

nie zabrakło zapału, gorliwości, silnej woli

i dobrego zdrowia, potrzebnego do wypełniania

kapłańskich obowiązków na dalsze lata.

 

Tego życzy Drogiemu Jubilatowi – naszemu Księdzu

Proboszczowi autorka niniejszej poezji

Władysława Wietecha.

 

Do życzeń dołączają się wdzięczni parafianie.

Wszyscy zgodnie wdzięczność Księdzu okazują,

Za czynione wszelkie dobro serdecznie dziękują.