Wspaniały Proboszcz i Organizator.

 

Dzisiaj jest dzień wyjątkowy, pełen radości,

Zaraz więc opowiem o wspaniałej osobliwości.

Niech moja opowieść nie będzie zaskoczeniem,

Poruszy Wasze serca i będzie miłym wzruszeniem.
 
Niniejszą poezję dedykuję wspaniałemu Proboszczowi,

Naszemu Drogiemu Księdzu Tadeuszowi.

W dniu tak niezwykłej uroczystości

Składamy wszyscy wyrazy podziękowania i wdzięczności.
 
Nie o każdym piszą wiersze,

Nie o każdym śpiewają pieśni.

Trzeba zasłużyć sobie na to,

Aby znaleźć się w tej opowieści.
 
Pan Bóg powiedział do Tadeusza:

„Pójdź za mną chłopcze,

Będziesz głosił Słowo Boże,

Które ludziom nie będzie obce.”
 
Tadeusz dojrzewał z Bożymi planami,

Różnie bywało – często, gęsto bił się z myślami.

Różne myśli w młodości zaplątają głowę.

Już się zdecydujesz i znów powstają nowe.
 
Pomysłowość młodzieńcza jest bardzo bogata,

W związku z tym różne figle płata,

Raz chciałbyś wznieść się wysoko w niebieskie przestworza,
Drugim razem płynąc przez bezkresne morza.

 
Ksiądz, elektryk, marynarz i inne

Przychodziły do głowy zawody.

Wszystkie są piękne, potrzebne.

Tak myślał Tadeusz młody.
 
Zawód elektryka jakiś czas Go fascynował

I swoją przyszłość w tym zamiarze kierował.

Ale na boczne tory został ten zamiar skierowany,

Ponieważ ważniejsze okazały się Boże plany.
 
Ziarno zasiane w sercu Tadeusza zaczęło nabrzmiewać,

A myśli o powołaniu kapłańskim chciały dominować i dojrzewać.

„Pójdź za mną!” – wyznaczało kierunek przyszłości,

Nabierało coraz większej mocy i sprawiało wiele radości.
 
Ostateczną jednak decyzję podejmuje,

Wchodząc w dojrzałość na życia progu.

Kończy Seminarium Duchowne.

Pragnie służyć ludziom i Bogu.
 
Pierwsza placówka, która przydzielona Mu została

To podrzeszowska wioska o pięknej nazwie Boguchwała.

Na Ukrainę po trzech latach został przeniesiony,

Za Jego przyczyną tam – jest kościół postawiony.
 
Kościół ten na chwałę Bożą został wybudowany.

Mimo tego, wracając do Polski, był uradowany.

Opatrzność Boża ciągle nad Nim czuwała,

Do kraju ojczystego znów Go skierowała.
 
W Niegłowicach – do posługi ludziom tu się angażuje

A ludności w podzięce bardzo Go szanuje.

Dla ludzi jest dobry, nikogo nie zbywa,

A Królowa Świata płaszczem Go okrywa.
 
Słowa Boże płyną jak morskie, ciepłe prądy,

Poprzez internet na wszystkie świata lądy.

Ci co z Niegłowic za chlebem wyjechać musieli,

Mogą słuchać Słowo Boże każdej niedzieli.
 
Krzyż na wieży kościelnej dawno postawiony,

Z woli Księdza Proboszcza cały podświetlony.

Robi wspaniałe wrażenie, wszystkim oznajmuje,

A szczególnie nocą, że tu kościół się znajduje.
 
Ksiądz Proboszcz ekran telewizyjny zainstalował,

Przez co piękny śpiew w kościele zorganizował,

Kolor ekranu dla oczu – jest nieoceniony,

A białe, duże litery – efekt wymarzony.
 
Przydały się zamiłowania Księdza jako elektryka,

Dzięki temu kościół zawojowała nowoczesna elektotechnika.

Ksiądz Proboszcz przez te wszystkie media sprawił,

Że parafię Jasło – Niegłowice na świecie rozsławił.
 
W czerwcu roku dwa tysiące czternastego,

Mija piękna rocznica jubileuszu srebrnego.

25 lat mija, jak Pan Bóg do Tadeusza rzekł:

„Obieram Cię pasterzem, byś moje owce strzegł.”
 
Z okazji tej pięknej i wzruszającej uroczystości,

Życzymy Księdzu Proboszczowi Bożej mądrości.

Niech Boża mądrość w Twym sercu króluje,

A na nas równomiernie niech promieniuje.
 
Życzymy zdrowia dobrego, błogosławieństwa Bożego,

A w posłudze duszpasterskiej darów Ducha Świętego.

Niech każdy trudny problem rozwikłać się Księdzu uda,

A w tym niech pomaga święty patron Tadeusz Juda.
 
Drogi Księże Tadeuszu nasz Proboszczu Kochany,

Za Twoje dla ludzi i kościoła staranie,

Ślę Ci tą poezję, w imieniu wszystkich parafian,

Piękne i serdeczne podziękowanie.
 
Poezja z okazji 25 – lecia Święceń Kapłańskich

naszego Drogiego Księdza Tadeusza Mieleszko jako dowód

wdzięczności i podziękowania za pracę i zaangażowanie

na rzecz parafian i kościoła.
 
Szczęść Boże na dalsze lata.
 
Władysława Wietecha
 
… do życzeń dołączają się parafianie …